ANKARA-ÇAMLIDERE-İNCEÖZ KÖYÜ - 38 KÖYÜMÜZ İNSANLARI

KÖYÜMÜZ İNSANLARININ AHLAKİ VE İNSANİ YAPISI

Köyümüz insanlarında öz be öz Selçuklu ve Osmanlı terbiye ve kültürü görülür. Köyümüz tarihinde adi ufak tefek kabahatlar dışında hiçbir suç işlendiği resmi kayıtlara geçmemiştir.
Köyümüz insanında güzel dinimizin güzellikleri görülür.Yaşantıda ve her türlü ölçüde "Allah Emri" ön planda tutulur. Dinimizin emirlerine uyulmaya çalışılır. Herkes beş vakit namazını kılar. Kimsenin ağzından kaba söz çıkmaz.Büyüler küçüklere sevgi ile, küçükler büyüklere saygı ile davranırlar.Köyümüzde kapılara kilit vurulmaz. Akşamları bile yakın zamana kadar kapılar kilitlenmezdi. Kimse kimseyi rahatsız edecek bir harekette bulunamazdı. Bu kuallar birisinin söylemesi ile oluşmaz, gönüllerden gelen bir asalet duygusu ile oluşurdu.
Köyümüzde bu islami ve asil ahlakın var olmasında geçmişteki değerli din adamlarımızın hizmet, irşat ve dualarının payı çok büyüktür.Köyümüz insnları dinine, diyanetine, kültür ve töresine çok bağlıdır. Köyümüzün büyükleri bu güzellikleri muhafaza etmek için titrerler. Büyüklerin sözü çok dinlenir, ve saygı duyulur. O aziz büyükler, çocuğunun biriyle kavga ettiğini görse, mutlaka kendi çocuğunu azarlar. Bu durumu gören öbür çocuğun ebeveyni de kendi çocuğunu azarlar ve gider öbürünün velisinden özür diler. Çocukluğumuzda , büyüklerimizin bu hareketlerini anlayamaz kızardık. Neden kendi çocuğuna sahip çıkmazlar diye. Fakat şimdilerde " o davranışların ne asil bir davranış "olduğunu anlıyoruz ve hayranlık duyuyoruz.
Köyümüzden kerameti zahir bir çok ulema ve değerli zevat gelmiş geçmiştir.Yakın zamandan bahsetmek doğru olmayabilir ama büyüklerimizden duyduğumuz bazı sözler şöyledir.
<<Şıhım, zaman gelir şu Bayındır kayasının arasını kapatırlar. Buralar su altında kalır. Osman Hoca >>. << Şıhım zaman gelir dünyanın öbür ucundaki yumurta buradan görülür. Osman Hoca>> Osman Hoca, Osmanlı Ulemasındandı. Uzun yıllar medrese hocalığı yapmış ve ilim ile uğraşmıştır.
Hacıvelilerden Koca Hatıp ta Osmanlı Ulemasındandı.""EhliTertip"" biriydi. Ehli tertip demek ömür boyunca hiç namazını kazaya bırakmayan demektir. Tarladan gelirken, ezan sesini duyduğu yerde namaza durur ve vakti geçirmezdi. Ağzından hiç kötü söz çıkmamıştı. Hayvanlara hiç sopa vurmamış, elini veya paltosunun ucunu kullanmıştır. Harama, helale çok dikkat etmeye çalışan bir kişiydi.
Bu Hatıp hakkında oğlu Hatıp Osmanı şöyle bir olay anlatmıştır. Tahminen 1930 lu yılların başında vefat etmiştir. Peygamberimizin kullandığı, meleklerin de sarıklı olduğunu haber verdiği efendimizin emri üzere sarık ile gezerdi.Kılık kıyafet kanunundan sonra jandarmalar sarığını yırtmışlar ve eziyet etmişlerdi. Dinden gelen bu kıyafetine müdahaleye çok içerlemiş ve "Allahım şu yahudi kisvesini giymeden emanetini al" diye yalvarırdı.Çok geçmeden vefat etti. Bir Perşembe'yi Cuma'ya bağlayan gece oğlu Mustafa'yı çağırır. Evladım Yasini Şerif oku. Ben herhalde yolcuyum der. Zaman ilerler, horozlar öter. Mustafa horozlar mı ötüyor? diye sorar. Horozların öttüğünü anlayınca, namazlarınızı kılın ve yatın. Benim emanetim birdahaki haftaya kaldı der. Ertesi hafta Perşembe'yi Cuma'ya bağlayan gece vefat eder. Vefat etmeden önceleri, " Oğlum hiç namaz, oruç, zekat borcum yok. Bildiğim kadarıyla.Ama devirimi çevirin. Koca hatıp herkesin devirini çevirtti de kendisi çevirmedi demesinler" demiş.

Hallefendi Dayı saralı biriydi.Ayakkabı tamirciliğ ile uğraşırdı.Beş vakit namazdan çıkınca cami kapısında yaptığı dualarda kendisinden geçer giderdi.Ehli feraset onun duasına amin der ve gıpta ederdi. Kendi halinde zararsız ve asil biriydi.

Dededayı, Hüseyin Albayrak rahmetlinin babası, Aziz Bey'in adıdır. Eskiden insanlar hastalanır, bazı yöresel ilaçlar sonunda ölmü beklerdi. Dededayı Rahmtli hastalanmış. Oğlu Hüseyin'e "oğlum Allah bilir ya ben yolcuyum. Osman Hoca'ya söyle, gelsin de başımda okuyuversin" demiş. Hüseyin enişte koşarak gitmiş. Osman Hoca'ya durumu anlatmış. Osman Hoca," Babana selam söyle. O, ağzı küfürlü biri. Hem o daha ölmez. İnsan ağırlşmadan, komaya girmeden ölmez" demiş.Enişte gelip durumu Aziz Dede'ye söyleyince , Aziz Dede çok üzülmüş. Benim sövmelerim hep dilimdendi. Kızarak , içten gelerek kimseye sövmemiştim, demiş. Kelime-i şahadet getire getire, cenneti görüyorum çok şükür diye diye vefat etmiş. Allah gani gani rahmet etsin.
Dede Dayı' nın oğlu Hüseyin Enişte de babası gibiydi.Fakat Ümmeti Muhammed ve konu komşu derdi ile dertlenir dururdu. İyiliklere sevinir, kötülüklere üzülürdü. Bir gün misafiri oldum. Aynı odada yattık. Gece sağından soluna her dönüşünde " Kelime-i şahadet ve Kelime-i Tevhit " okuduğuna hayranlıkla şahit oldum. Uykuda ve en gafil zamanlarda Allah'ı anabilmek çok büyük bir devlettir.Allah gani gani rahmet eylesin.
Köyümz insanının tamamı asil ve dindardır. Hayattakilerin de onlara layık ve daha değerli kişiler olması en büyük temenni ve duamızdır.