Çetelerin kuyudan inceöz
     YÖREMİZ TÜRKÜLERİ,TEKERLEMELERİ

                  MEŞELER GÖVERMİŞ
Meşeler gövermiş varsın göversin,
Söyleyin huysuza durmasın gelsin,
Varmasın kötüye asılsın ölsün,
Kötü adam var ömrü yok eder.

Bilemedim yaylamızın yolun,
Saçın uzun bağlasınlar kolunu,
Eğer annen seni bana vermezse,
Yemin ettim keseceğim yolunu.

Karaser deresi bükülür gider,
Zülüfler gerdana dökülür gider,
Bir yiğit de sevdiğini almazsa,
O yiğidin ömrü sökülür gider.

DUVAKTA GELİN KUTLAMA DEYİŞLERİ
 Evliliğin birinci günü genç kızlar ve kadınlar gelinin evinde toplanırlar bir eğlence tertip ederler.Buna duvak denir.Gelin tebrik edilip kutlanır.Geline hayatı ilgilendiren nasihatlarda bulunulur.Düğün ,dernek ve duvakla ilgili bir çok  deyiş vardır.Bunlardan birisi şöyledir. Rahmetli SEYREK EBE düğünlerin ,derneklerin,duvakların vazgeçilmez assolistiydi.

Hayırlı olsun, kutlu olsun,
Söğüt dalı gibi dallı olsun,
Geven gibi köklü olsun

Hayırlı olsun , uğurlu olsun,
Dört oğlunla dört kızın olsun.

Hayırlı olsun,kutlu olsun,
Ayağında çizme,mahalleyi çok gezme,
Kaynananın gücünü üzme.

Hayırlı osun ,kutlu olsun,
Elinde orak,
Her huyunu babanın evinde bırak.

Hayırlı olsun,kutlu olsun,
Akşam bulaşığını kurutma,
Kaynananın karşısında sırıtma.....

Köyümüzün 1960 lı yıllarda havası daha değişikti.Karlar çok yağar, soğuklar çok olurdu.Düğün     ve dernekler çok neşeli ,tatlı ve sıcak geçerdi. Fakirlik garibanlık var gibiydi ama   düğünler genellikle bir hafta sürerdi.Her ikindi odun yarma ,sinsin odunu hazırlama fasılı    olurdu. Davul zurna çalar , köyün gençleri davul zurna eşliğinde odun yarardı,parçalardı.Odun hem düğün yemeğinde kullanılır ,hem de sinsin ateşinde kullanılırdı.Akşam saatlerinde sinsine komşu köylerin gençleri silah ata silah ata gelirlerdi.Davulcular silah sesini duyunca karşılarlar bahşiş    alırlardı.Bazı sarhoşların sinsin ateşine düştüğü olur ve hemen kurtarılırdı.Geç vakite     kadar sinsin oynanır ve dağılınırdı.Ertesi    gün erkenden sinsin kömürü toplamaya gidilirdi.Sinsin ateşinden çok miktarda kömür artardı.Bu kömürü alan köylüler , köye kalaycı geldiğinde bu kömürleri kap kalaylatırken kullanırlardı.Herkes kalaycı gelince lazım olur diye kömür biriktirirdi.Zira kap kalaylatan kendi kömürünü bulmak zorundaydı.
  İnsanlarımız ata ve dedelerinden görme bir çalışma içindeydi.Maaşlı kimse yok denecek kadar   azdı.Orman Çiftliğind çalışan, Şeker fabrikasında ve bazı yerlerde çalışan maaşlı kişiler     bir elin parmaklarını geçmezdi.Herkesin ekonomisi çiftçilik ve hayvancılığa dayanırdı.Tarladan kalkan buğdaydan un ,bulgur,göce,nişasta,kırma,vb.gıda maddeleri hazırlanırdı.Bağ ve bahçe mahsüllerinden hoşaf,erik kurusu,kabak kurusu,fasulye kurusu,nohut, bamya,mercimek,domates kurusu,salça,ekşi(acı erik pestili),pestil,pekmez,gavut,keş,garın yağı,kıyıma,gakırdak gibi hazırlıklar yapılırdı. Evlerde hastalık anında kullanılmak üzere çörek otu,ketentohumu,haşhaş vb.bitkiler ekilir tohumları saklanırdı.Her şeyden önce şunu bir kez daha tekrar etmek istiyorum; eski insanlık,eski yardımlaşma,eski dostluk, eski samimiyet bambaşkaydı.Akrabalarımız gelir 20 gün 30 gün veya daha fazla kaldığı olurdu.Gidecekleri zaman içimizden birşey sökülür onlarla beraber giderdi. Sanki ciğerimizin bir parçası gitmiş gibi ızdırap duyardık.Günlerce ayrılıklarına alışamazdık.Şimdi maalesef avrupanın haçlılarına, soğuk insanlarına zorla benzetilir olduk.Onlar, bizim karşılıksız ikramlarımıza şaşırırlarmış. Kocası kadınının yemek parasını ödemez herkes kendi parasını ödermiş.Bizlerden karşılıksız ikramı görünce şaşırmışlar.Hoşlarına gitmiş .
 
 Köylülerimiz ürettiklerinin fazlasını satarlardı.Büyük ve küçükbaş hayvan,yün,tiftik,tavuk,curuk,yağ,keş,üzüm,pekmez,bal,meyve ve sebze satarak para kazanırlardı. Hemen hemen herkesin davarı olurdu.Düğün,ev yapımı,hastalık vb. durumlarda        bunlardan birazını satardı.Bu mallar ve metaalar hazır para sayılırdı.